Richard van eeden

Soms moet het leven je een bloedneus slaan voor je echt wakker wordt.

De eerste 45 jaar van mijn leven lachte het geluk mij toe. Natuurlijk waren er, net als bij iedereen, grote en kleine hobbels op mijn pad. Maar altijd voelde ik mij gezegend met een mooie jeugd, een fantastische studietijd, meerdere grote reizen, grote en kleine liefdes en uiteindelijk een lieve vrouw, twee gezonde kinderen, een leuke baan, veel vrienden, voldoende geld en genoeg vakanties.

Toen twee van de grootste gelukspijlers, mijn grote liefde en mijn gezin, onder mij weggleden, raakte ik op slag volledig uit balans. De wereld werd grijs en hoewel ik nog functioneerde op mijn werk, ging sporten, op vakantie ging en met vrienden een drankje dronk, kon ik nergens meer van genieten. Langzaam maar zeker besefte ik dat mijn gevoel van geluk afhankelijk was van externe factoren en dat bij het wegvallen daarvan er weinig meer van overbleef.

Ik besloot een zoektocht te ondernemen naar de bron van geluk. Begon te lezen, te luisteren, cursussen te volgen. En welk boek of artikel ik ook over dit onderwerp las, welke spreker ik ook beluisterde, of het nu uit de wetenschappelijke hoek, de spirituele hoek of vanuit de rechtstreekse ervaring van anderen kwam, de pijlen wezen steeds dezelfde kant op: de bron van werkelijk, diepgaand en blijvend geluk zit in jezelf, in rust, balans en tevredenheid in alle omstandigheden van het leven. En om die bron aan te boren is stilte nodig, stilte en zelfonderzoek.